ماده واحده – با توجه به تصویب‌نامه شماره .6921ت 24305هـ- مورخ 1380/2/22 هیأت وزیران، دولت جمهوری اسلامی ایران می‌تواند نسبت به الحاق به موافقتنامه مادرید راجع به ثبت بین‌المللی علایم مصوب 25 فروردین 1270 (14 آوریل 1891) و پروتکل مربوط 6 تیر 1368 (27 ژوئن 1989) و آیین‌نامه مشترک موافقتنامه مادرید راجع به ثبت بین‌المللی علائم و پروتکل مربوط به موافقتنامه مذکور (قابل اجرا از‌سال 1379 (اول نوامبر سال 2000 میلادی) اقدام نماید و سند الحاق را به امین اسناد مربوط بسپارد.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه مادرید راجع به ثبت بین‌المللی علائم مصوب 25 فروردین 1270 (14 آوریل1891)
بازنگری شده در بروکسل به تاریخ 23 آذر 1279 (14 دسامبر 1900)، در واشنگتن به تاریخ 12 خرداد 1290 (2 ژوئن 1911)، در لاهه به تاریخ 15 آبان 1304 (6 نوامبر1925(، در لندن به تاریخ 12 خرداد 1313 (2 ژوئن 1934)، در نیس به تاریخ 25 خرداد 1336 (15 ژوئن 1957)، و در استکهلم به تاریخ 23 تیر 1346 (14 ژوئیه 1967) و اصلاح شده به تاریخ 6 مهر 1358 (28 سپتامبر 1979.(
ماده 1 – (تأسیس اتحادیه‌ای ویژه، تشکیل پرونده برای ثبت علائم در دفتر بین‌المللی،تعریف کشور مبدأ(
1- کشورهایی که این موافقتنامه نسبت به آنها اعمال می‌شود اتحادیه‌ای ویژه برای‌ثبت بین‌المللی علائم تشکیل می‌دهند.
2- اتباع هر کشور متعاهد می‌توانند در تمام کشورهای دیگر طرف این موافقتنامه‌حمایت از علائم قابل استفاده برای کالاها و خدمات خود را که در کشور مبدأ به ثبت‌رسیده‌اند تضمین کنند و این کار را با تشکیل پرونده برای ثبت علائم مزبور در دفتر‌بین‌المللی مالکیت معنوی (که از این پس «دفتر بین‌المللی» خوانده می‌شود) مذکور در کنوانسیون تأسیس سازمان جهانی مالکیت معنوی (که از این پس «سازمان» خوانده می‌شود) از طریق اداره مربوط در کشور مبدأ مذکور انجام دهند.
3- کشوری در اتحادیه ویژه به عنوان کشور مبدأ شناخته می‌شود که متقاضی در‌آنجا دارای مقر واقعی و مؤثر صنعتی و تجاری باشد، اگر وی دارای چنان مقری در یک‌کشور عضو اتحادیه ویژه نباشد، کشوری از اتحادیه که اقامتگاه وی در آنجا قرار دارد کشور مبدأ خواهد بود، اگر وی فاقد اقامتگاه در کشورهای عضو اتحادیه ویژه بوده ولی تبعه یکی‌از کشورهای عضو اتحادیه باشد، کشور متبوع وی کشور مبدأ خواهد بود.
ماده 2 – (ارجاع‌به ماده «3» کنوانسیون پاریس «رفتار با گروه های معینی از اشخاص، مشابه رفتاری که نسبت به اتباع کشورهای عضو اتحادیه اتخاذ می‌شود» در مورد اتباع کشورهایی که به این موافقتنامه ملحق نشده‌اند و در قلمرو اتحادیه‌ویژه که توسط موافقتنامه مذکور ایجاد شده است واجد شرایط مقرر در ماده (3) کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی هستند، همان رفتار معمول در مورد‌اتباع کشورهای متعاهد اتخاذ خواهد شد.
ماده 3 – (مفاد تقاضانامه برای ثبت بین‌المللی)
1- هر تقاضا برای ثبت بین‌المللی باید در فرمی که آیین‌نامه تعیین می‌کند ارائه شود. اداره کشور مبدأ علامت، مطابقت مشخصاتی که در چنین تقاضانامه‌ای وارد می‌شود با مشخصات موجود در دفتر ثبت ملی را گواهی و همچنین تاریخ‌ها و شماره‌های تشکیل پرونده و ثبت علامت در کشور مبدأ و نیز تاریخ تقاضانامه برای ثبت بین‌المللی را ذکر خواهد کرد.
2- متقاضی باید کالاها یا خدماتی را که برای آنها حمایت از علامت درخواست شده است و نیز درصورت امکان، طبقه یا طبقات مربوط را برحسب طبقه‌بندی موافقتنامه نیس راجع به طبقه‌بندی بین‌المللی کالاها و خدمات به منظور ثبت علائم، قید کند. اگر متقاضی چنین مشخصاتی را قید نکند، دفتر بین‌المللی، کالاها یا خدمات را در طبقات مناسب طبقه‌بندی مذکور طبقه‌بندی خواهد کرد. دفتر بین‌المللی، طبقات اعلام شده از سوی متقاضی را با همکاری اداره ملی کنترل خواهد کرد. در صورت بروز اختلاف بین اداره ملی و دفتر بین‌المللی، نظر دفتر بین‌المللی ارجحیت خواهد داشت.
3- اگر متقاضی رنگ را به عنوان صفت مشخصه علامت خود درخواست نماید، از او درخواست خواهد شد که :
الف – مراتب را قید کرده و اطلاعیه‌ای که در آن رنگ یا ترکیب رنگهای مورد درخواست مشخص شده است به تقاضانامه خود منضم نماید.
ب – به تقاضانامه خود نسخه‌های رنگی از علامت مذکور را ضمیمه کند تا به اطلاعیه‌هایی که از سوی دفتر بین‌المللی داده می‌شود پیوست گردد. تعداد نسخه‌های مزبور در آیین‌نامه تعیین خواهد شد.
4- دفتر بین‌المللی علائمی را که برای آنها طبق ماده (1) تشکیل پرونده داده شده است بلافاصله به ثبت خواهد رساند. ثبت مزبور دارای همان تاریخ تقاضانامه برای ثبت بین‌المللی در کشور مبدأ خواهد بود، مشروط بر اینکه دفتر بین‌المللی طی مدت دو ماه پس از این تاریخ تقاضانامه را دریافت کرده باشد. اگر تقاضانامه در مدت مزبور دریافت نشده باشد، دفتر بین‌المللی تاریخی را برای ثبت منظور خواهد کرد که در آن تاریخ تقاضانامه را دریافت کرده است. دفتر بین‌المللی بدون تأخیر، مراتب ثبت را به اطلاع ادارات ذی‌نفع خواهد رساند. علائم ثبت شده در نشریه‌ای ادواری که دفتر بین‌المللی منتشر می‌کند به چاپ خواهد رسید. چاپ علائم بر مبنای مشخصاتی خواهد بود که در‌تقاضانامه ثبت درج می‌شود. در مورد علائم دارای عنصر تصویری یا دارای یک فرم خاص‌مکتوب، ارائه یا عدم ارائه یک متن چاپی از سوی متقاضی در آیین‌نامه تعیین خواهد شد.
5- به منظور مطلع کردن عموم در کشورهای متعاهد از علائم ثبت شده، هر اداره به نسبت تعداد واحدهای مذکور در جزء (الف) بند (4) ماده (16) کنوانسیون پاریس برای‌حمایت از مالکیت صنعتی تعدادی از نسخه‌های نشریه پیش گفته را به طور رایگان و تعدادی را همراه با تخفیف، تحت شرایطی که در آیین‌نامه مشخص می‌شود، از دفتر‌بین‌المللی دریافت خواهد کرد. اطلاعیه عمومی مزبور در تمام کشورهای متعاهد کفایت می‌کند و هیچ اطلاعیه عمومی دیگری را نمی‌توان از متقاضی درخواست کرد.
ماده 3 مکرر- (محدودیت مربوط به قلمرو حمایت)
1- هر کشور متعاهد می‌تواند در هر زمانی کتباً به مدیرکل سازمان (که از این پس«مدیرکل» خوانده می‌شود) اطلاع دهد که حمایت ناشی از ثبت بین‌المللی فقط هنگامی به آن کشور گسترش خواهد یافت که مالک علامت صراحتاً چنین درخواستی را به عمل آورد.
2- این اطلاعیه تا شش ماه پس از تاریخ اعلام مطلب مزبور از سوی مدیرکل به سایر کشورهای متعاهد نافذ نخواهد بود.
ماده 3 ثالث – (درخواست برای گسترش قلمرو حمایت)
1- هر درخواستی برای گسترش حمایت ناشی از ثبت بین‌المللی به کشوری که از‌حق مذکور در ماده (3 مکرر) بهره‌مند شده است باید به طور خاص در تقاضانامه اشاره شده در بند (1) ماده (3) ذکر شود.
2- هر درخواستی برای گسترش قلمرو حمایت پس از ثبت بین‌المللی باید از طریق‌اداره کشور مبدأ در فرم تعیین شده در آیین‌نامه ارائه شود. دفتر بین‌المللی درخواست مزبور را بلافاصله ثبت خواهد کرد و مراتب را بدون تأخیر به اداره یا ادارات ذی‌نفع اطلاع خواهد داد. درخواست مزبور باید در نشریه ادواری که دفتر بین‌المللی منتشر می‌کند چاپ‌گردد. این گسترش قلمرو از تاریخی نافذ خواهد بود که در دفتر ثبت بین‌المللی به ثبت‌رسیده است، اعتبار ثبت مزبور همراه با انقضای ثبت بین‌المللی علامتی که به آن مرتبط است، خاتمه خواهد یافت.
ماده 4 – (آثار ثبت بین‌المللی)
1- از تاریخ ثبتی که طبق مقررات ماده (3) و ماده (3 ثالث) در دفتر بین‌المللی‌انجام می‌شود، حمایت از علامت در هر یک از کشورهای متعاهد ذی مدخل به همان نحوی خواهد بود که در صورت ثبت علامت مزبور به طور مستقیم در آن کشور، وجود می‌داشت. ذکر طبقات کالاها یا خدمات مذکور در ماده (3) تعهدی برای کشورهای متعاهد در مورد تعیین محدوده حمایت از علامت به وجود نخواهد آورد.
2- هر علامت مشمول ثبت بین‌المللی از حق تقدم مقرر در ماده (4) کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی برخوردار خواهد بود، بدون اینکه نیازی به رعایت تشریفات مقرر در جزء (د) آن ماده باشد.
ماده 4 مکرر – (جانشینی ثبت بین‌المللی به جای ثبت های ملی قبلی)
1- هنگامی که علامت قبلاً ثبت شده در یک یا چند کشور متعاهد، متعاقباً توسط‌دفتر بین‌المللی به نام همان مالک یا قائم‌مقام او از نظر مالکیت به ثبت می‌رسد، چنین تلقی می‌شود که ثبت بین‌المللی جانشین ثبت های ملی قبلی شده است، بدون این که هیچ‌گونه لطمه‌ای به حقوقی که به دلیل ثبت های قبلی کسب شده‌اند، وارد شود.
2- به مجرد درخواست، اداره ملی ملزم خواهد بود که ثبت بین‌المللی را در دفاتر ثبتی خود قید کند.
ماده 5 – (رد درخواست حمایت از سوی ادارات ملی)
1- در کشورهایی که قانون اجازه می‌دهد، اداراتی که دفتر بین‌المللی آنها را از ثبت علامت یا درخواست گسترش حمایت طبق ماده (3 ثالث) مطلع می‌کند از این حق برخوردار خواهند بود اعلام کنند که در قلمرو آنها نمی‌توان حمایت مورد نظر را به علامت مزبور اعطاء کرد. رد درخواست حمایت مذکور فقط می‌تواند بر دلایلی مبتنی باشد که بر‌طبق کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی، در مورد علامتی اعمال می‌شود که برای ثبت ملی آن تشکیل پرونده داده شده است. با وجود این، درخواست حمایت را نمی‌توان کلاً یا حتی جزئاً فقط به این دلیل رد کرد که قانون ملی ثبت را جز در مورد تعداد محدودی از طبقات یا برای تعداد محدودی از کالاها یا خدمات، اجازه نمی‌دهد.
2- اداراتی که مایل به اعمال حق مذکور هستند باید یادداشتی در مورد رد‌درخواست حمایت به دفتر بین‌المللی بدهند. این یاد داشت باید ضمن بیان کلیه دلایل، ظرف مدت مقرر در قانون داخلی و حداکثر قبل از انقضای یک سال از تاریخ ثبت‌بین‌المللی علامت یا درخواست گسترش حمایت طبق ماده (3 ثالث)، ارسال شود.
3- دفتر بین‌المللی بدون تأخیر نسخه‌ای از یادداشت رد درخواست حمایت را که به ترتیب مذکور اطلاع داده شده است برای اداره کشور مبدأ و برای مالک علامت یا نماینده او (در صورتی که اداره مذکور نماینده‌ای به دفتر بین‌المللی معرفی کرده باشد) ارسال خواهد کرد. طرف ذی‌نفع از همان طرق جبرانی برخوردار خواهد بود که اگر‌علامت مورد نظر را به طور مستقیم در کشوری که درخواست حمایت را رد کرده است، به ثبت می‌رساند، وجود می‌داشت.
4- دفتر بین‌المللی دلایل رد درخواست حمایت برای یک علامت را به اطلاع هر‌طرف ذی‌نفع متقاضی خواهد رساند.
5- اداراتی که ظرف حداکثر یک سال مذکور، هرگونه تصمیم موقت یا نهایی در مورد رد درخواست حمایت را درخصوص ثبت یک علامت یا گسترش حمایت به دفتر بین‌المللی اطلاع نداده باشند، مزایای ناشی از حق مقرر در بند (1) این ماده درخصوص علامت مورد نظر را از دست خواهند داد.
6- مراجع ذی‌صلاح نمی‌توانند یک علامت بین‌المللی را بی‌اعتبار اعلام کنند، مگر اینکه قبلاً مراتب در زمان مناسب به اطلاع مالک علامت برسد و به او فرصتی برای دفاع از حقوقش داده شود. رد اعتبار به دفتر بین‌المللی اطلاع داده خواهد شد.
ماده 5 مکرر – (مدارک کتبی در مورد قانونی‌بودن استفاده از برخی عناصر علامت) مدارک کتبی در مورد قانونی بودن استفاده از برخی عناصر گنجانده شده در یک‌علامت، مانند نشان های نجابت خانوادگی، تمثالها، امتیازات افتخاری، القاب، اسامی‌تجاری، اسامی اشخاصی غیر از اسم متقاضی، یا دیگر عناوین مشابه که ممکن است‌ادارات کشورهای متعاهد درخواست کنند، از هرگونه تسجیل یا تصدیق، جز در مواردی که از سوی اداره کشور مبدأ انجام می‌شوند معاف خواهند بود.
ماده 5 ثالث – (رونوشت‌های مطالب ثبت شده در دفتر ثبت بین‌المللی،جستجوهایی برای موارد قابل پیش‌بینی، خلاصه‌هایی از دفتر ثبت بین‌المللی)
1- دفتر بین‌المللی درصورت پرداخت وجهی که طبق آیین‌نامه تعیین می‌شود، رونوشتی از مطالب ثبت شده در دفتر ثبت راجع به یک علامت مشخص را برای هر شخص درخواست کننده‌ای صادر خواهد کرد.
2- دفتر بین‌المللی درصورت پرداخت هزینه، همچنین می‌تواند جستجوهایی را‌در بین علائم بین‌المللی برای موارد قابل پیش‌بینی انجام دهد.
3- خلاصه‌هایی از دفتر ثبت بین‌المللی که به منظور ارائه به یکی از کشورهای متعاهد درخواست می‌شوند، از هرگونه تسجیلی معاف خواهند بود.
ماده 6 – (مدت اعتبار ثبت بین‌المللی، استقلال ثبت بین‌المللی، خاتمه یافتن‌حمایت در کشور مبدأ)
1- ثبت علامت در دفتر بین‌المللی برای مدت بیست سال معتبر است و امکان‌تجدید ثبت طبق شرایط مقرر در ماده (7) وجود دارد.
2- به محض انقضای یک دوره پنج ساله از تاریخ ثبت بین‌المللی، ثبت مزبور از ثبت علامت ملی که قبلاً در کشور مبدأ انجام شده ، با رعایت مقررات آتی، مستقل می‌گردد.
3- حمایت ناشی از ثبت بین‌المللی، اعم از اینکه موضوع انتقال واقع شده یا نشده‌باشد، در صورتی کلاً یا جزئاً قابل استناد نخواهد بود که ظرف پنج سال پس از تاریخ ثبت بین‌المللی، علامت ملی که قبلاً در کشور مبدأ طبق ماده (1) به ثبت رسیده است، دیگر جزئاً یا کلاً از حمایت قانونی در آن کشور بهره‌مند نباشد. این مقررات حاضر همچنین در‌موردی اعمال خواهد شد که حمایت قانونی متعاقباً بخاطر اقدامی که آغاز آن قبل از انقضای مدت پنج ساله بوده است، متوقف شده باشد.
4- در مورد ابطال ثبت به صورت اختیاری یا به اعتبار سمت یا مقام، اداره کشور مبدأ ابطال ثبت علامت در دفتر بین‌المللی را درخواست می‌کند و دفتر بین‌المللی این ابطال را انجام خواهد داد. در صورت اقدام قضایی، اداره مذکور به اعتبار سمت یا مقام یا‌به درخواست خواهان، رونوشتی از شکایت یا هر مدرک کتبی مبنی بر آغاز دعوا و نیز‌تصمیم نهائی دادگاه را برای دفتر بین‌المللی خواهد فرستاد. دفتر بین‌المللی موضوع را در دفتر ثبت بین‌المللی وارد خواهد کرد.
ماده 7 – ( تجدید ثبت بین‌المللی)
1- هر ثبتی را می‌توان برای مدت بیست سال پس از انقضای مدت پیشین تجدید کرد. این کار با پرداخت فقط هزینه اصلی و در موارد ضروری پرداخت هزینه‌های تبعی و تکمیلی مقرر در بند (2) ماده (8) انجام می‌شود.
2- تجدید ثبت نمی‌تواند شامل هیچ گونه تغییری در ثبت پیشین به صورت آخرین شکل آن باشد.
3- اولین تجدیدی که طبق مقررات سند نیس مورخ 25 خرداد 1336 (15 ژوئن1957) یا این سند انجام می‌شود، شامل ذکر طبقات طبقه‌بندی بین‌المللی که ثبت به آن مربوط است، می‌گردد.
4- شش ماه قبل از انقضای دوره حمایت، دفتر بین‌المللی با ارسال یادداشتی غیررسمی برای مالک علامت و نماینده او، تاریخ دقیق انقضاء را یادآوری خواهد کرد.
5- درصورت پرداخت هزینه اضافی تعیین شده در آیین‌نامه، اجازه استفاده از یک مهلت شش ماهه برای تجدید ثبت بین‌المللی اعطاء خواهد شد.
ماده 8 – (هزینه ملی، هزینه بین‌المللی، تقسیم وصولی‌های اضافی، هزینه‌های‌تبعی و هزینه‌های تکمیلی)
1- اداره کشور مبدأ به صلاحدید خود می‌تواند هزینه‌ای ملی را که باید از مالک علامت به خاطر درخواست ثبت بین‌المللی یا تجدید آن مطالبه کند، تعیین کرده و به نفع خود از وی وصول نماید.
2- ثبت علامت در دفتر بین‌المللی موکول به پیش پرداخت هزینه‌ای بین‌المللی شامل موارد زیر خواهد بود :
الف – هزینه اصلی.
ب – هزینه تبعی برای هر طبقه از طبقه‌بندی بین‌المللی، بیش از سه طبقه، که کالاها یا خدمات موضوع علامت در آن طبقات جای می‌گیرند.
ج – هزینه تکمیلی برای هر درخواست گسترش حمایت طبق ماده (3 ثالث).
3- با وجود این، هزینه تبعی مذکور در جزء (ب) بند (2) می‌تواند بدون وارد کردن هیچ گونه خدشه‌ای به تاریخ ثبت، ظرف مدت تعیین شده در آیین‌نامه پرداخت
گردد، مشروط بر اینکه دفتر بین‌المللی تعداد طبقات کالاها یا خدمات را به طور قطعی تعیین‌کرده یا مورد بحث قرارداده باشد. اگر به محض انقضای دوره مذکور، هزینه تبعی پرداخت نشده یا متقاضی فهرست کالاها یا خدمات را به میزان مورد نظر کاهش نداده
باشد، چنین تلقی خواهد شد که از پیگیری درخواست ثبت بین‌المللی انصراف حاصل شده است.
4- دفتر بین‌المللی درآمدهای سالانه از محل وصولی‌های گوناگون ناشی از ثبت بین‌المللی، به‌استثنای موارد مقرر در جزء‌های (ب) و (ج) بند (2)، را پس از کسر مخارج و هزینه‌های ضروری برای اجرای سند مذکور، به طور مساوی میان کشورهای طرف این سند تقسیم خواهد کرد. اگر در زمانی که این سند لازم‌الاجراء می‌شود، کشوری هنوز آن را تصویب نکرده یا به آن ملحق نشده باشد، تا تاریخی که تصویب یا الحاق کشور اعتبار می‌یابد، آن کشور استحقاق سهیم شدن در وصولی‌های اضافی محاسبه شده برمبنای سند مقدمی را خواهد داشت که نسبت به آن کشور اعمال می‌شد.
5- مبالغ حاصل از هزینه‌های تبعی مقرر در جزء (ب) بند (2) در پایان هر سال بین‌کشورهای طرف این سند یا سند نیس مصوب 25 خرداد 1336 (15 ژوئن 1957) تقسیم خواهد شد. این تقسیم به نسبت تعداد علائمی خواهد بود که در هر یک از کشورهای مزبور برای حمایت از آنهای طی سال مورد نظر تقاضانامه داده شده است در مورد کشورهائی که در آنجا بررسی مقدماتی صورت می‌گیرد، تعداد فوق ضرب در عدد ثابتی می‌گردد که در آیین‌نامه تعیین خواهد شد. اگر در زمانی که این سند لازم‌الاجرا می‌شود، کشوری هنوز این سند را تصویب نکرده یا به آن ملحق نشده باشد، تا تاریخی که تصویب یا الحاق کشور مزبور اعتبار می‌یابد، آن کشور استحقاق سهیم شدن در مبالغ محاسبه شده‌برمبنای سند نیس را خواهد داشت.
6- مبالغ حاصل از هزینه‌های تکمیلی مقرر در جزء (ج) بند (2)، طبق الزامات بند(5) میان کشورهای بهره‌مند از حق مذکور در ماده (3 مکرر)، تقسیم خواهد شد. اگر در زمانی که این سند لازم‌الاجراء می‌شود، کشوری هنوز آن را تصویب نکرده یا به آن ملحق نشده باشد، تا تاریخی که تصویب یا الحاق کشور مزبور اعتبار می‌یابد، کشور مزبور استحقاق سهیم شدن در مبالغ محاسبه شده بر مبنای سند نیس را خواهد داشت.
ماده 8 مکرر – (صرف نظرکردن از حق حمایت در یک یا چند کشور) شخصی که ثبت بین‌المللی به نام او انجام شده است همواره می‌تواند با تنظیم اعلامیه‌ای خطاب به اداره کشور خود، برای ارسال به دفتر بین‌المللی، از حق حمایت خود در یک یا چند کشور متعاهد صرف نظر کند. دفتر بین‌المللی مراتب را به اطلاع کشورهائی که‌از حق حمایت در مورد آنها صرف نظر شده است، خواهد رسانید. صرف نظرکردن از این حق مشمول هیچ هزینه‌ای نخواهد بود.
ماده 9 – (تغییرات در دفاتر ثبت ملی که مؤثر بر ثبت بین‌المللی است، تقلیل‌فهرست کالاها و خدمات مذکور در ثبت بین‌المللی، افزودن به فهرست مزبور، جایگزینی‌هایی در فهرست مزبور)
1- اداره کشور متبوع شخصی که ثبت بین‌المللی به نام او انجام شده است نیز کلیه ابطال ها، لغوها، صرف نظرکردن‌ها، انتقال ها و سایر تغییرات انجام شده در ثبت علامت در دفتر ثبت ملی را به اطلاع دفتر بین‌المللی خواهد رساند، مشروط بر اینکه تغییرات مزبور بر ثبت بین‌المللی نیز مؤثر باشند.
2- دفتر تغییرات مذکور را در دفتر ثبت بین‌المللی وارد کرده به ترتیب به ادارات کشورهای متعاهد اطلاع خواهد داد و آنها را در نشریه خود منتشر خواهد کرد.
3- اگر شخصی که ثبت بین‌المللی به نام او انجام شده است درخواست تقلیل فهرست کالاها یا خدماتی را کند که ثبت مزبور در مورد آنها اعمال می‌شود، رویه مشابهی دنبال خواهد شد.
4- عملیات مزبور ممکن است مشمول پرداخت هزینه‌ای شود که در آیین‌نامه تعیین خواهد شد.
5- افزودن بعدی کالاها یا خدمات جدید به فهرست مذکور فقط با تسلیم تقاضانامه جدید، به نحو مقرر در ماده (3)، امکان پذیر خواهد بود.
6- جایگزینی یک کالا یا خدمت به جای مورددیگر، باید به عنوان افزودن به فهرست تلقی شود.
ماده 9 مکرر – (انتقال علامت بین‌المللی که متضمن تغییر در کشور مالک است)
1- در موردی که یک علامت ثبت شده در دفتر ثبت بین‌المللی به شخصی مستقر در یک کشور متعاهد منتقل می‌شود و این کشور غیر از کشور متبوع شخصی است که ثبت بین‌المللی به نام او انجام شده است، اداره کشور اخیر انتقال را به اطلاع دفتر بین‌المللی‌خواهد رساند. دفتر بین‌المللی انتقال را ثبت کرده به ادارات دیگر اطلاع خواهد داد و آن را‌در نشریه خود منتشر خواهد کرد. اگر انتقال قبل از انقضای مدت پنج سال از ثبت بین‌المللی انجام شده باشد، دفتر بین‌المللی موافقت اداره کشور متبوع مالک جدید را تحصیل و در صورت امکان، تاریخ و شماره ثبت علامت در کشور مالک جدید را منتشر‌خواهد کرد.
2- انتقال یک علامت ثبت شده در دفتر ثبت بین‌المللی، به نفع شخصی که حق تشکیل پرونده برای یک علامت بین‌المللی را ندارد، به هیچ وجه ثبت نخواهد شد.
3- در موردی که ثبت یک انتقال در دفتر ثبت بین‌المللی امکان‌پذیر نبوده، یا به دلیل اینکه کشور متبوع مالک جدید از اعلام موافقت خودداری کرده یا به این دلیل که انتقال مذکور به نفع شخصی انجام شده که حق تقاضای ثبت بین‌المللی را نداشته است، اداره کشور متبوع مالک پیشین از این حق برخوردار خواهد بود که تقاضا کند دفتر‌بین‌المللی نسبت به ابطال علامت ثبت شده در دفتر خود اقدام نماید.
ماده 9 ثالث – (واگذاری جزیی علامت بین‌المللی فقط نسبت به کالاها یا خدمات‌ثبت شده یا فقط برای برخی از کشورهای متعاهد، ارجاع به ماده (6 رابع) کنوانسیون پاریس «واگذاری علامت»)
1- اگر واگذاری جزیی یک علامت بین‌المللی فقط برای کالاها یا خدمات ثبت شده به اطلاع دفتر بین‌المللی رسانده شود، دفتر مزبور آن را در دفتر ثبت خود وارد خواهد کرد. هر یک از کشورهای متعاهد از این حق برخوردار خواهند بود که از شناسایی اعتبار واگذاری مزبور امتناع کنند، مشروط بر اینکه کالاها یا خدمات گنجانده شده در جزیی که به‌طریق فوق واگذار شده‌اند، مشابه کالاها یا خدماتی باشند که در مورد آنها علامت به نفع واگذارکننده کماکان ثبت شده باقی می‌مانند.
2- دفتر بین‌المللی به همین ترتیب واگذاری یک علامت بین‌المللی را که فقط در مورد یک یا چند کشور متعاهد است، ثبت خواهد کرد.
3- اگر در موارد فوق، تغییری در کشور متبوع مالک حاصل شود، اداره کشوری که مالک جدید تابعیت آن را دارد، در صورتی که علامت بین‌المللی قبل از انقضای مدت پنج سال از ثبت بین‌المللی منتقل شده باشد، موافقت خود را به نحو مقرر در ماده (9 مکرر)
اعلام خواهد کرد.
4- مقررات بندهای پیشین با رعایت ماده (6 رابع) کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی، اعمال خواهند شد.
ماده 9 رابع – (اداره مشترک برای چند کشور متعاهد، درخواست چند کشور‌متعاهد برای اینکه با آنها به عنوان کشوری واحد رفتار شود)
1- اگر چند کشور اتحادیه ویژه توافق کنند که مقررات داخلی خود در باره علائم را یکسان نمایند، می‌توانند به اطلاع مدیرکل برسانند که :
الف – اداره مشترکی جانشین ادارات ملی هر یک از آنها خواهد شد.
ب – کل قلمروهای مربوط به آنها، از لحاظ اعمال تمام یا بخشی از مقرراتی که قبل‌از این ماده ذکر شده‌اند، به عنوان کشوری واحد تلقی خواهد شد.
2- چنین اطلاعیه‌ای تنها پس از گذشت شش ماه از تاریخ ارسال آن توسط مدیرکل برای کشورهای متعاهد دیگر نافذ خواهد بود.
ماده 10 – (مجمع اتحادیه ویژه)
1- الف – اتحادیه ویژه دارای مجمعی مرکب از کشورهایی که این سند را تصویب کرده یا به آن ملحق شده‌اند، خواهد بود.
ب – حکومت هر کشور دارای یک نماینده در مجمع خواهد بود که می‌تواند از یاری نمایندگان علی‌البدل، مشاورین و کارشناسان بهره‌مند شود.
ج – هزینه‌های هر هیأت نمایندگی به‌عهده حکومت منصوب‌کننده آن خواهد بود، مگر هزینه‌های مسافرت و مدد معاش تنها یک نماینده هر کشور عضو که از صندوق اتحادیه ویژه پرداخت خواهد شد.
2- الف – مجمع به امور زیر خواهد پرداخت :
یک – انجام کلیه امور راجع به حفظ وتوسعه اتحادیه ویژه واجرای این‌موافقتنامه،
دو – دادن دستوراتی به دفتر بین‌المللی راجع به تدارک فراهمایی‌های بازنگری، با توجه مقتضی به اظهارنظرهای آن دسته از کشورهای عضو اتحادیه ویژه که این سند را تصویب نکرده یا به آن ملحق نشده‌اند،
سه – اصلاح مقررات، شامل تعیین مبالغ هزینه‌های مذکور در بند (2) ماده (8) و سایر هزینه‌های مربوط به ثبت بین‌المللی،
چهار – بررسی و تأیید گزارش ها و فعالیت های مدیرکل راجع به اتحادیه ویژه و دادن تمام دستورات لازم به او درباره موضوعاتی که در محدوده صلاحیت اتحادیه ویژه هستند،
پنج – تصمیم‌گیری در مورد برنامه و تصویب بودجه دوسالانه اتحادیه ویژه و تصویب صورت حساب های نهایی آن،
شش – تصویب آیین‌نامه مالی اتحادیه ویژه،
هفت – تشکیل کمیته‌های کارشناسان و گروههای کاری، که ممکن است برای‌نیل به اهداف اتحادیه ویژه ضرورت داشته باشد،
هشت – تعیین کشورهای غیرعضو اتحادیه ویژه و سازمان های بین‌الدولی و غیردولتی بین‌المللی که به‌عنوان ناظر در جلسات آن پذیرفته می‌شوند،
نه – تصویب اصلاحات مواد (10) تا (13)،
ده – اتخاذ هر اقدام مناسب دیگر به منظور پیشبرد اهداف اتحادیه ویژه،
یازده – انجام وظایف دیگری که به موجب این موافقتنامه مقتضی باشد.
2- ب – مجمع درخصوص اموری که همچنین مورد علاقه سایر اتحادیه‌های‌تحت مدیریت سازمان هستند، پس از استماع نظر مشورتی، «کمیته هماهنگی سازمان»، تصمیم‌گیری خواهد نمود.
3- الف – هر کشور عضو مجمع دارای یک رأی خواهد بود.
ب – حضور نصف کشورهای عضو مجمع برای رسمیت یافتن آن کافی خواهد بود.
ج – قطع نظر از مقررات جزء (ب) فوق، اگر در هر جلسه مجمع تعداد کشورهای‌حاضر کمتر از نصف ولی مساوی با یا بیشتر از ثلث کشورهای عضو مجمع باشند، مجمع می‌تواند به استثنای تصمیمات راجع به آیین‌کار خود، در سایر موارد تصمیم‌گیری کند.کلیه تصمیمات مزبور تنها در صورتی نافذ خواهند بود که شرایطی که از این پس مقرر می‌شوند رعایت شده باشند. دفتر بین‌المللی تصمیمات مذکور را برای آن دسته از کشورهای عضو مجمع که نمایندگان آنها در جلسه حاضر نبوده‌اند، ارسال خواهد کرد و از آنها خواهد خواست که ظرف سه ماه از تاریخ ارسال، رأی مثبت یا منفی یا ممتنع خود را کتباً اعلام کنند. اگر پس از انقضای مدت مزبور، تعداد کشورهایی که به طریق فوق رأی مثبت یا منفی یا ممتنع خود را اعلام داشته‌اند به تعدادی برسند که صرفاً برای دستیابی به حد نصاب درجلسه، کمبود وجود داشته است، تصمیمات مزبور نافذ خواهند بود، مشروط بر اینکه در همان زمان، اکثریت موردنیاز هنوز هم با این تعداد حاصل باشد.
د – با رعایت مقررات بند (2) ماده (13)، تصمیم‌گیری‌ها در مجمع براساس‌دو سوم آرای داده شده خواهد بود.
هـ- آراء ممتنع به عنوان رأی محاسبه نخواهند شد.
و – یک نماینده معرف یک کشور بوده و تنها می‌تواند یک رأی به نام آن بدهد.
ز – کشورهای عضو اتحادیه ویژه که عضو مجمع نیستند به عنوان ناظر در جلسات مجمع پذیرفته خواهند شد.
4- الف – مجمع به دعوت مدیرکل هر دو سال تقویمی یکبار به عنوان اجلاس عادی تشکیل جلسه خواهد داد و در صورتی که شرایط استثنایی وجود نداشته باشد، تشکیل جلسه برای همان مدت و در همان محل مجمع عمومی سازمان خواهد بود.
ب – مجمع به درخواست یک چهارم کشورهای عضو مجمع ، به دعوت مدیرکل،اجلاس فوق‌العاده تشکیل خواهد داد.
ج – دستور کار هر اجلاس را مدیرکل تهیه خواهد کرد.
5- مجمع قواعد آیین کار خود را تصویب خواهد کرد.
ماده 11 – (دفتر بین‌المللی)
1- الف – انجام ثبت بین‌المللی و وظایف مرتبط به آن، همچنین سایر تکالیف اداری راجع به اتحادیه ویژه، به عهده دفتر بین‌المللی خواهد بود.
ب – دفتر بین‌المللی به ویژه جلسات را تدارک خواهد کرد و امور دبیرخانه مجمع و کمیته‌های کارشناسان و گروه های کاری که ممکن است مجمع تشکیل دهد، به عهده خواهد گرفت.
ج – مدیرکل عالی‌ترین مقام اجرایی اتحادیه ویژه و نماینده آن خواهد بود.
2- مدیرکل و هر مقام اداری که او تعیین می‌کند، بدون داشتن حق رأی، در تمام جلسات مجمع و کمیته‌های کارشناسان یا گروه های کاری که ممکن است مجمع تشکیل دهد شرکت خواهند کرد. مدیرکل یا مقام اداری که او تعیین می‌کند به اعتبار سمت خود، دبیر نهادهای مزبور خواهند بود.
3- الف – دفتر بین‌المللی طبق دستورات مجمع، برگزاری فراهمایی‌های بازنگری در مقررات موافقتنامه، به غیر از مواد (10) تا (13)، را تدارک خواهد کرد.
ب – دفتر بین‌المللی می‌تواند درباره تدارک فراهمایی‌های بازنگری، با سازمان های بین‌الدولی و سازمان های غیردولتی بین‌المللی مشورت کند.
ج – مدیرکل و اشخاصی که از سوی او تعیین می‌شوند، بدون داشتن حق رأی، در مباحث فراهمایی‌های مزبور شرکت خواهند کرد.
4- دفتر بین‌المللی سایر وظایف محوله را انجام خواهد داد.
ماده 12 – (امور مالی)
1- الف – اتحادیه ویژه دارای یک بودجه خواهد بود.
ب – بودجه اتحادیه ویژه شامل درآمدها و مخارج خود اتحادیه ویژه، کمک های آن به بودجه مخارج مشترک اتحادیه‌ها و در صورت امکان، مبالغی خواهد بود که در اختیار بودجه فراهمایی سازمان گذاشته می‌شود.
ج – مخارجی که منحصراً قابل انتساب به اتحادیه ویژه نیستند بلکه همچنین به یک‌یا چند اتحادیه دیگر تحت مدیریت سازمان مربوط می‌شوند، باید به عنوان مخارج مشترک اتحادیه‌ها در نظرگرفته شوند. سهم اتحادیه ویژه در این مخارج مشترک به نسبت منافع اتحادیه ویژه در آنها خواهد بود.
2- بودجه اتحادیه ویژه با توجه مقتضی به لزوم هماهنگی با بودجه‌های سایر اتحادیه‌های تحت مدیریت سازمان تعیین خواهد شد.
3- بودجه اتحادیه ویژه از منابع زیر تأمین مالی خواهد شد:
یک – هزینه‌های ثبت بین‌المللی و سایر هزینه‌ها و مخارج به خاطر سایر خدماتی که دفتر بین‌المللی در ارتباط با اتحادیه ویژه انجام می‌دهد،
دو – فروش یا حق‌الامتیاز انتشارات دفتر بین‌المللی در ارتباط با اتحادیه ویژه،
سه – هدیه‌ها، مبالغ انتقالی بر طبق وصیت و مبالغ اهداء شده از سوی دولت ها،
چهار – اجاره‌ها، منافع و سایر درآمدهای متفرقه.
4- الف – مجمع به پیشنهاد مدیرکل مبالغ هزینه‌های مذکور در بند (2) ماده (8) و سایر هزینه‌های مربوط به ثبت بین‌المللی را تعیین خواهد کرد.
ب – مبالغ هزینه‌های مزبور به نحوی تعیین خواهند شد که درآمدهای اتحادیه ویژه از محل هزینه‌های مزبور، به غیر از هزینه‌های تبعی و تکمیلی مذکور در جزء‌های (ب) و(ج) بند (2) ماده (8) و سایر منابع، حداقل برای تأمین مخارج دفتر بین‌المللی در ارتباط با اتحادیه ویژه، کافی باشند.
ج – اگر قبل از آغاز دوره جدید مالی، بودجه به تصویب نرسد میزان آن در حد بودجه سال قبل، به نحو مقرر در آیین‌نامه مالی خواهد بود.
5- با رعایت مقررات جزء (الف) بند (4)، مبالغ هزینه‌ها و مخارج به خاطر سایر‌خدماتی که دفتر بین‌المللی در ارتباط با اتحادیه ویژه انجام می‌دهد تعیین خواهد شد و مدیرکل آن را به اطلاع مجمع خواهد رساند.
6- الف – اتحادیه ویژه دارای یک صندوق سرمایه در گردش خواهد بود که با پرداخت جداگانه هر کشور عضو اتحادیه ویژه ایجاد خواهد شد. اگر وجوه صندوق کافی نباشد، مجمع تصمیم به افزایش آن خواهد گرفت.
ب – مبلغ پرداخت اولیه هر کشور به صندوق مزبور یا مشارکت آن کشور در افزایش‌مبلغ آن به نسبت سهم آن کشور به‌عنوان عضو اتحادیه پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی در بودجه اتحادیه مزبور در سال تأسیس صندوق یا سال اتخاذ تصمیم برای‌افزایش وجوه آن خواهد بود.
ج – مجمع نسبت و شرایط پرداخت را به پیشنهاد مدیرکل، پس از استماع نظر‌مشورتی کمیته هماهنگی سازمان، تعیین خواهد کرد.
د – تا زمانی که مجمع اجازه استفاده از صندوق ذخیره اتحادیه ویژه را به عنوان‌صندوق سرمایه در گردش بدهد، می‌تواند اعمال مقررات جزء‌های (الف)، (ب) و (ج) فوق را به حالت تعلیق درآورد.
7- الف – در موافقتنامه مقر منعقده با کشوری که اداره مرکزی سازمان در قلمرو آن مستقر است پیش‌بینی خواهد شد که هرگاه وجوه صندوق سرمایه در گردش کافی نباشد، کشور مزبور پیش پرداخت‌هایی را در اختیار بگذارد. مبلغ پیش پرداخت های مزبور و شرایط در اختیار گذاشتن آنها، موضوع توافق‌های جداگانه‌ای در هر مورد بین کشور مزبور و سازمان خواهد بود.
ب – کشور مذکور در جزء (الف) فوق و سازمان، هر یک از این حق برخوردار‌خواهند بود که تعهد برای در اختیار گذاشتن پیش پرداخت را با صدور اطلاعیه‌ای کتبی لغو کنند. سه سال پس از پایان سالی که درآن اطلاعیه مذکور داده می‌شود، لغو نافذ خواهد گردید.
8- یک یا چند کشور عضو اتحادیه ویژه یا حسابرسان بیرون از اتحادیه حسابرسی‌حسابها را به نحو مقرر در آیین‌نامه مالی انجام خواهند داد. مجمع پس از کسب موافقت (این کشورها یا اشخاص)، اقدام به تعیین آنها خواهد کرد.
ماده 13 – (اصلاح مواد «10» تا «13» )
1- پیشنهادهای مربوط به اصلاح مواد (10)، (11) و (12) ماده حاضر می‌تواند به ابتکار هر کشور عضو مجمع یا به ابتکار مدیرکل باشد. مدیرکل پیشنهادهای مزبور را حداقل شش ماه قبل از بررسی آنها در مجمع، برای کشورهای عضو مجمع ارسال خواهد کرد.
2- اصلاحات مواد مذکور در بند (1) فوق به تصویب مجمع خواهد رسید. این تصویب نیازمند سه چهارم آرای داده شده خواهد بود، مشروط بر اینکه هرگونه اصلاح ماده (10) و بند حاضر برمبنای چهار پنجم آرای داده شده باشد.
3- هرگونه اصلاح مواد مذکور در بند (1) فوق، یک ماه پس از اینکه مدیرکل اطلاعیه‌های کتبی قبولی را که طبق روندهای قانون اساسی کشورهای مربوط صادر‌می‌شوند، از سوی سه چهارم کشورهای عضو مجمع در زمان تصویب اصلاحیه، دریافت کرد، لازم الاجراء خواهد شد. هرگونه اصلاح این مواد که به نحو مزبور قبول شود، کلیه‌کشورهای عضو مجمع در زمان لازم‌الاجراء‌شدن اصلاحیه یا تمام کشورهایی را که بعد از این تاریخ عضو مجمع می‌شوند، ملزم خواهد ساخت.
ماده 14 – (تصویب و الحاق، لازم‌الاجراء‌شدن، الحاق به اسناد پیشین، ارجاع به ماده «24» کنوانسیون پاریس «قلمروها»)
1- هر کشور عضو اتحادیه ویژه که این سند را امضاء کرده است، می‌تواند آن را تصویب کند و در صورت عدم امضاء، می‌تواند به آن ملحق شود.
2- الف – هر کشور خارج از اتحادیه ویژه که عضو کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی است می‌تواند به این سند ملحق و بدین وسیله عضو اتحادیه ویژه شود.
ب – به محض اینکه دفتر بین‌المللی مطلع گردد که چنین کشوری به این سند ملحق‌شده است، طبق ماده (3)، اطلاعیه مربوط به مجموع علایمی را که در آن زمان از حمایت بین‌المللی بهره‌مند هستند، برای اداره آن کشور ارسال خواهد کرد.
ج – اطلاعیه مزبور برای علایم مذکور، به خودی خود منافع ناشی از مقررات گفته‌شده را در قلمرو آن کشور تضمین خواهد کرد و نقطه آغاز دوره‌ای یکساله خواهد بود که طی آن، اداره ذی‌ربط می‌تواند اعلامیه مقرر در ماده (5) را صادر کند.
د – با وجود این، هر یک از کشورهای مزبور می‌تواند به هنگام الحاق به این سند اعلام کند که به استثنای علایم بین‌المللی که قبلاً در آن کشور موضوع ثبت ملی مشابهی بوده‌اند که هنوز اعتبار دارند و به محض درخواست طرف های ذی‌نفع قابل تأیید هستند، اجرای این سند محدود به علایمی خواهد بود که از تاریخ لازم‌الاجراء شدن الحاق به ثبت می‌رسند.
هـ- اعلامیه مزبور دفتر بین‌المللی را از صدور اطلاعیه مربوط به کل علایم مذکور در فوق، معاف خواهد کرد. دفتر بین‌المللی فقط علایمی را اطلاع خواهد داد که در ارتباط با آنها، ظرف یک دوره یک ساله از تاریخ الحاق یک کشور جدید، درخواستی با مشخصات ویژه، برای بهره‌مندی از استثنای مذکور در جزء (د) فوق دریافت کرده باشد.
و – دفتر بین‌المللی اطلاعیه مربوط به مجموع علائم را برای کشورهایی ارسال نخواهد کرد که هنگام الحاق به این سند، اعلام کنند که می‌خواهند از حق مقرر در ماده (3 مکرر) بهره‌مند شوند. کشورهای مزبور همچنین می‌توانند در همان زمان اعلام کنند که اجرای این سند، محدود به علایمی خواهد بود که از تاریخ لازم‌الاجرا شدن الحاق، به ثبت می‌رسند. با وجود این، محدودیت مزبور مؤثر بر آن دسته از علائم بین‌المللی نخواهد بود که قبلاً موضوع ثبت ملی مشابهی در کشورهای مزبور بوده‌اند و می‌توانند مشمول درخواست گسترش حمایت باشند که انجام و اطلاع آنها طبق ماده (3 ثالث) و جزء (ج) بند (2) ماده (8) صورت می‌گیرد.
ز – ثبت علایمی که مشمول یکی از اطلاعیه‌های مقرر در این بند بوده‌اند، جانشین‌ثبت‌هایی تلقی می‌شود که به طور مستقیم در کشور متعاهد جدید، قبل از تاریخ لازم‌الاجراء شدن الحاق، انجام شده‌اند.
3- اسناد تصویب و الحاق به مدیرکل سپرده خواهند شد.
4- الف – در ارتباط با اولین پنج کشوری که اسناد تصویب یا الحاق خود را به مدیرکل‌می‌سپارند، این سند سه ماه پس از سپردن پنجمین سند، لازم‌الاجراء خواهد بود.
ب – در ارتباط با هر کشور دیگری، این سند سه ماه پس از تاریخ اعلام تصویب یا‌الحاق به مدیرکل، لازم‌الاجراء خواهد شد، مگر اینکه در سند تصویب یا الحاق تاریخ مؤخری درج شده باشد. در مورد اخیر، این سند در ارتباط با آن کشور، در تاریخی که به‌نحو فوق ذکر شده است، لازم‌الاجراء خواهد بود.
5- تصویب یا الحاق به صورت خودکار متضمن قبول تمام قیود سند و بهره‌مندی از تمام مزایای آن است.
6- پس از لازم‌الاجراء شدن این سند، هرکشوری تنها در پیوند با تصویب این سند یا الحاق به آن می‌تواند به سند نیس مورخ 25 خرداد 1336 (15 ژوئن 1957) ملحق شود. الحاق به سندهای پیش از سند نیس، حتی در پیوند با تصویب این سند یا الحاق به آن، مجاز نخواهد بود.
7- مقررات ماده (24) کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی، نسبت به این موافقتنامه اعمال خواهد شد.
ماده 15 – (لغو)
1- این موافقتنامه بدون محدودیت زمانی معتبر خواهد بود.
2- هر کشوری می‌تواند با صدور اطلاعیه‌ای خطاب به مدیرکل، این سند را لغو کند. این اقدام شامل لغو تمام سندهای پیشین نیز خواهد شد و فقط مؤثر بر کشوری‌خواهد بود که آن را انجام می‌دهد. این موافقتنامه برای تمام کشورهای دیگر عضو اتحادیه ویژه، کماکان به طور کامل مجری و معتبر خواهد بود.
3- لغو این سند، یکسال پس از تاریخ دریافت اطلاعیه توسط مدیرکل، اعتبار قانونی خواهد یافت.
4- هیچ کشوری حق لغو مقرر در این ماده را پیش از انقضای پنج سال از تاریخی که کشور مزبور به عضویت اتحادیه ویژه درمی‌آید، اعمال نخواهد کرد.
5- علایم بین‌المللی که تا تاریخ نافذ شدن لغو ثبت گردیده و ظرف یک سال مقرر در ماده (5) رد نشده‌اند، طی مدت حمایت بین‌المللی، از همان حمایتی برخوردار خواهند بود که اگر به طور مستقیم در کشور لغو کننده به ثبت می‌رسیدند، وجود می‌داشت.
ماده 16 – (اجرای اسناد پیشین)
1- الف – از لحاظ روابط میان کشورهای عضو اتحادیه ویژه که این سند را تصویب‌کرده یا به آن ملحق شده‌اند، این سند از تاریخ لازم‌الاجراء شدن برای این کشورها، جانشین موافقتنامه مادرید مورخ 1270 (1891) و دیگر متن‌های آن می‌شود که پیش از انعقاد این سند وجود داشتند.
ب – با وجود این، هر کشور عضو اتحادیه ویژه که این سند را تصویب کرده یا به آن ملحق شده است، از لحاظ روابط خود با کشورهایی که این سند را تصویب نکرده یا به آن ملحق نشده‌اند ملتزم به متون پیشینی خواهد ماند که طبق بند (4) ماده (12) سند نیس مورخ 25 خرداد 1336 (15 ژوئن 1957) آنها را قبلاً لغو نکرده است.
2- کشورهای خارج از اتحادیه ویژه که طرف این سند می‌گردند، آن را از طریق اداره ملی هر کشور عضو اتحادیه ویژه که طرف این سند نیست، در مورد ثبت های بین‌المللی انجام شده در دفتر بین‌المللی اعمال خواهند کرد، مشروط بر اینکه ثبت های مزبور در ارتباط با آن کشورها، الزامات این سند را برآورده سازند. در مورد ثبت های بین‌المللی انجام شده در دفتر بین‌المللی از طریق ادارات ملی کشورهای مذکور که خارج از اتحادیه ویژه هستند و طرف این سند می‌شوند، کشورهای مزبور این امر را مورد شناسایی قرار می‌دهند که کشور پیش گفته عضو اتحادیه ویژه، می‌تواند رعایت الزامات آخرین سندی را که طرف آن‌است، درخواست کند.
ماده 17 – (امضاء، زبانها، وظایف نگهدارنده سند)
1- الف – این سند در نسخه‌ای واحد به زبان فرانسه امضاء و نزد دولت سوئد سپرده خواهد شد.
مدیرکل متون رسمی را پس از مشاوره با حکومت های ذی‌علاقه، به زبان های دیگری‌که ممکن است مجمع تعیین کند، تهیه خواهد کرد.
2- این سند تا تاریخ 23 دی 1346 (13 ژانویه 1968) در استکهلم برای امضاء مفتوح باقی خواهد ماند.
3- مدیرکل دو نسخه از متن امضاء شده این سند را که دولت سوئد تصدیق‌کرده است برای حکومت های تمام کشورهای عضو اتحادیه ویژه و در صورت درخواست، برای حکومت هر کشور دیگری ارسال خواهد کرد.
4- مدیرکل این سند را در دبیرخانه سازمان ملل متحد به ثبت خواهد رساند.
5- مدیرکل مراتب امضاء، سپردن اسناد، تصویب یا الحاق و هر اعلامیه گنجانده شده در اسناد مزبور، لازم‌الاجراء شدن هر مقرره این سند، اطلاعیه‌های لغو و اطلاعیه‌های منطبق با مواد (3 ثالث)، (9 رابع)، (13)، بند (7) ماده (14) و بند (2) ماده(15) را به اطلاع حکومت های تمام کشورهای عضو اتحادیه ویژه خواهد رساند.
ماده 18 – (مقررات انتقالی)
1- تا زمانی که اولین مدیرکل عهده‌دار این سمت شود، ارجاعات این سند به دفتر بین‌المللی سازمان یا مدیرکل، به ترتیب به عنوان ارجاع به اداره اتحادیه تشکیل شده توسط کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی یا مدیر آن تلقی خواهد شد.
2- کشورهای عضو اتحادیه ویژه که این سند را تصویب نکرده یا به آن ملحق نشده‌اند در صورت تمایل می‌توانند تا پنج سال پس از لازم‌الاجراء شدن کنوانسیون تأسیس سازمان، حقوق مقرر در مواد (10) تا (13) این سند را به نحوی اعمال کنند که گویی ملتزم به مواد مزبور هستند. هر کشوری که مایل به اعمال حقوق مزبور باشد باید اطلاعیه‌ای کتبی در این باره به مدیرکل بدهد. این اطلاعیه از تاریخ وصول آن اعتبار قانونی‌خواهد یافت. کشورهای مزبور تا انقضای دوره مذکور، عضو مجمع تلقی خواهند شد.